لا اله الاّ الله

منصور عباسی مشغول سخن گفتن بود که مگسی روی بینی او نشست. منصور، مگس را از خود دور کرد؛ اما لحظه ای بعد مگس بر چشم او نشست. او مگس را دوباره از خویش دور کرد ولی مگس روی چشم دیگر او نشست. منصور با ناراحتی سیلی محکم به صورت خود نواخت. مگس پرید و به جای دیگر رفت.

منصور وقتی از منبر پایین آمد، با ناراحتی از عمرو بن عبید پرسید: چرا خداوند مگس را خلق کرده است؟

عمرو گفت: برای آنکه ظالمان و گردنکشان را خوار و بی مقدار سازد! منصور گفت: از کجا می گویی؟

عمرو گفت: آنجا که خداوند می فرماید: «...وَإِن یَسْلُبْهُمُ الذُّبَابُ شَیْئًا لَّا یَسْتَنقِذُوهُ مِنْهُ...؛* و هرگاه مگسی چیزی از آنها برباید، نمی توانند آن را از او باز پس گیرند.» منصور گفت: صدق الله العظیم.

* آیه 73 سوره حج

شخصی شیر می فروخت و آب در آن می ریخت. پس از چندین سال سیلابی آمد و گوسفندان و اموالش رابرد.

وی به پسر خود گفت: نمی دانم این سیل از چه آمد؟ پسر گفت: ای پدر، این آبی است که در شیر داخل می کردی که اندک اندک جمع شد و هرآنچه داشتیم، برد.

«وَمَا أَصَابَکُم مِّن مُّصِیبَةٍ فَبِمَا کَسَبَتْ أَیْدِیکُمْ...»؛ هر مصیبتی به شما رسد بخاطر اعمالی است که انجام داده اید. (آیه 30 سوره شوری)

از روش این فلکِ سبزفام                      عمر، گذشته است مرا شصت عام

در سر هر سالی از این روزگار               خورده ام افسوس خوشیهای پار

باشدم از گردش دوران، شگفت              کآنچه مرا داد، همه پس گرفت

قوتم از زانو و بازو برفت                         آب، زِ رخ؛ رنگ هم از مو برفت

عقد ثریای من از هم گسیخت               گوهر دندان، همه یک یک بریخت

آنچه بجا ماند و نیابد خلل                     بار گناه آمد و طول اَمل

زنگ رحیل آمد از این کوچگاه                همسفران، روی نهاده بِراه

آه ز بی زادی روز معاد                         زاد، کم و طول مسافت، زیاد

بار گران بر سر دوشم چو کوه               کوه هم از بار من آمد ستوه

ای که بَرِ عفوِ عظیمت، گناه                 در جلو سیل بهار است، کاه

فضل تو گر دست، نگیرد مرا                  عصمتت ار باز گذارد مرا

جز به جهنم نرود راه من                      در سقر انداخته بنگاه من

بنده شرمنده نادان، منم                      غوطه زن لجه عصیان، منم

خالق و بخشنده احسان تویی              فرد و نوازنده به غفران، تویی

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمودند:

یا علی، سه چیز است که هرکس با آنها خدا را دیدار کند، برترین مردمان خواهد بود؛ آنکس که واجبات خدا را انجام دهد که این شخص، عابدترین مردم خواهد بود. کسی که درباره حرام های الهی پروا داشته باشد که او پرهیزکارترین مردم است و کسی که به آنچه خدا روزی اش کرده است، قناعت کند که او بی نیازترین و داراترین مردم خواهد بود.

بحارالانوار، ج74، ص46

مردم! در مورد شما بیشترین نگرانی ام از دو چیز است: هوای نفس پوییدن و آرزوهای بزرگ پروردن. که هوای نفس، آدمی را از مسیر حق باز می دارد و آرزوهای بزرگ، برای آخرت اندیشی جایی باقی نمی گذارد. هوشیار باشید که دنیا شتابان روی برتافته و از آن چیزی باقی نمانده؛ بسان قطره های آخرینِ ظرفی که آبش بر زمین ریخته و تهی گشته.

بدانید! که آخرت آغوش گسترده و هرکدام- دنیا و آخرت- را فرزندانی ست؛ از فرزندان آخرت باشید نه از فرزندان دنیا که فرزند به مادر می پیوندد روز جزا. بواقع امروز، کارِ بی حساب است و فردا، وقتِ حسابِ کار.

خطبه 42 نهج البلاغه