امروز که داشتم مطالعه می کردم با یه آیه ی قشنگ روبرو شدم:
انسان ها در آخرت به میزان اعمالشان پاداش می بینند،
ولی مخلصین از این قاعده مستثنا هستند
و برای آنان بالاتر از جزای عملی، از رزقی معلوم برخوردارند
و مراد از رزق معلوم، رزقی خاص و جدا از رزق دیگران و بالاتر از آن ها است.
(و ما تجزون الّا ما کنتم تعلمون* إلّا عباد الله المخلصین – اولئک لهم رزق معلوم ) (صافات 40 – 39)
با خودم گفتم آخ جون اگه مخلص بشم چه حالی داره اون دنیا
اما یکم که رفتم جلو دیدم:
مخلصین یعنی کسانی که خداوند آنان را برای خود خالص کرده است.
(انا اخلصنهم بخالصه ذکری الدار ... ما آنان را خالص و پاکدل برای تذکر آخرت گردانیدیم (ص - 46)
تازه فهمیدم من چی از مخلص بودن فهمیدم و واقعیت ماجرا چقد از ما فاصله داره
آخه منظورش مخلص (به فتح لام) بوده
و اونچه که من تا حالا باهاش می خواستم رفیق بشم مخلص ( به کسر لام ) بوده
و مخلص ( به کسر لام ) به کسانی که دارای اخلاص موسمی و گذرا هستند اطلاق می شه
یعنی همون که تو دریا گیر کرده و فقط همون لحظه خدا رو بنده اس،
خرش که از پل گذشت ،کلّ ماجرا رو تو اقیانوس خاطراتش ،معلق رها می کنه.
چنان که می فرماید:
(فإذا رکبوا فی الفلک دعوا الله مخلصین له الّدین فلمّا نجّاهم إلی البّر فمنهم مّقتصد و یجحد بآیاتنا إلّا کلّ ختّارٍ کفورٍ)
و هنگامی که موجی همچون ابرهای سیاه (در سفره های دریایی) آن ها را بپوشاند خدا را با اخلاص می خوانند
اما همین که خداوند آن ها را به خشکی نجات داد ...
حالا خدا! ما که تاحالا خواستیم با اون مخلصه رفیق بشیم دیدی که نشد، اونجوری که باید می شد
میشه شما پادرمیونی کنی و مارو با این یکی مخلصه دوست کنی
آخه این یکی از دستمون خارجه و فقط کار خودته که دستمونو تو دست هم بذاری
خدایا ما رو برای خودت خالص کن(من و همه ی همسفرای بامرام آخرت)
برای اینکه نشون بدیم چقد خواهان شکل گرفتن این رفاقتیم فردا رو روزه میگیرم،قبوله خدا؟؟
؟!!
)راه مستقیمت به سمت ما کج نشد،اینه که دست به کار شدیم خودمون کج بشیم بیافتیم تو جاده عاقبت بخیری...